Nietrzymanie moczu - wszystko co powinieneś wiedzieć
Ta nieprzyjemna dolegliwość może dotknąć każdego z nas. Dotyczy ludzi w każdym przedziale wiekowym, jednak w większej mierze występuje u starszych kobiet. W Polsce z jej powodu cierpi około 4 miliony osób. Na czym polega ta przypadłość? Wynika ona z wycieku moczu przez cewkę moczową i nie jest przez nas kontrolowana. Jest jednak jednym z bardziej powszechnych problemów, jak określa Światowa Organizacja Zdrowia. Niestety wiele kobiet nie zgłasza się do lekarza, a statystyki wyraźnie pokazują, że takie objawy występują u około 30% pacjentek po 45 roku życia. Jest wiele czynników przez, które ludzie nie chcą się zgłosić po pomoc, a szybkie zdiagnozowanie problemu i ustalenie źródła może znacząco poprawić jakość życia u każdego borykającego się z tą przypadłością.
W czym więc tkwi przyczyna? Źródłem jest oczywiście kobieca anatomia i fizjologia. Dolne drogi moczowe oraz dno macicy są stale narażane na wszelkiego rodzaju urazy. Podczas porodów dochodzi do osłabienia mięśni pęcherza moczowego, a nawet uszkodzenia nerwów i tkanki podtrzymującej, co skutkuje opadnięciem dna macicy.
Po menopauzie organizm kobiet wytwarza znacznie mniejsze ilości estrogenu, który między innymi chroni stan naszej cewki moczowej jak i nabłonka. Niedobór tego hormonu zwiększa ryzyko uszkodzenia pęcherza.
Zauważono również, że podobne komplikacje odczuwają nałogowe palaczki, gdyż papierosy powodują defekty śródbłonka naczyń krwionośnych, a co za tym idzie zaburzenie ukrwienia narządów wewnętrznych i mięśni.
Wyodrębniamy 4 główne rodzaje nietrzymania moczu:
- wysiłkowe nietrzymanie moczu
- nietrzymanie moczu spowodowane naglącymi parciami
- nietrzymanie moczu związane z przepełnieniem pęcherza
- odruchowe nietrzymanie moczu
Wysiłkowe nietrzymanie moczu zachodzi na skutek wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej. Są to sytuacje typu śmiech, kaszel, podnoszenie ciężkich rzeczy i szeroko rozumiany wysiłek fizyczny. W cięższych stadiach tej choroby do przypadków niekontrolowanego wydalania moczu może dojść w trakcie wstawania z pozycji leżącej czy w czasie chodzenia, a końcowych stadiach w trakcie leżenia. U mężczyzn wysiłkowe nietrzymanie moczu jest przeważnie następstwem uszkodzenia zwieracza w trakcie operacji.
Nietrzymanie moczu z naglącym parciem spowodowane jest nieodpowiednią i zbytnią aktywnością mięśni pęcherza. Pojawia się wzmożone zapotrzebowanie oddania moczu i zwykle w ciągu kilku sekund dochodzi do jego wypływu. Do takiego nagłego parcia dochodzi w sytuacjach takich jak zmiana pozycji ciała, w trakcie stosunku płciowego czy usłyszenia dźwięków podobnych do lania wody. Ten typ schorzenia jest bardzo często odczuwalny nie tylko w dzień, ale również w nocy.
Do nietrzymania moczu z naglącym parciem dochodzi, gdy pęcherz kurczy się zbyt wcześnie i nagle, zanim zostanie wypełniony i zanim otrzyma sygnał z mózgu.
Nietrzymanie moczu z przepełnienia występuje, gdy pęcherz nie opróżnia się całkowicie i stopniowo napełnia się zalegającym moczem. To zdarza się najczęściej przy przerośniętym gruczole krokowym, zaś u kobiet przy zagięciu cewki moczowej. Zaparcia powodują niecałkowite opróżnienie pęcherza i zatrzymują pozostały mocz. Nasz mięsień staje się bardzo rozciągnięty przez mocz, a mechanizm zamykający ujście nie wytrzymuje powstałego ciśnienia, co powoduje wyciekanie moczu.
Odruchowe nietrzymanie moczu jest to bezwiedne popuszczanie moczu wskutek niepohamowanych skurczów mięśnia wypieracza moczu. Przyczyną tego zaburzenia jest uszkodzenie lub choroby neurologiczne okolic rdzenia kręgowego i mózgu, które sprawują kontrolę nad unerwieniem pęcherza.
W wielu przypadkach określenie jednoznacznej przyczyny nietrzymania moczu jest ciężkie do zweryfikowania. Jednakże pomocne mogą okazać się wszelkiego rodzaju badania. Wystarczy udać się do specjalisty by przedyskutować z nim wszelkie możliwości. Trzeba pamiętać, że opisywana przypadłość może wiązać się z brakiem aktywności fizycznej (po porodach), alkoholizmem czy z zażywaniem niektórych leków.
Potrzebne badania
Zmagając się z następującym problemem z pewnością powinniśmy udać się do urologa i neurologa. Jeżeli przypadłość ta dotyczy kobiety, nie można zapomnieć o wizycie u ginekologa. Należy wykonać badania ogólne i specjalistyczne, pozwalające dokładnie określić stopień i rodzaj nietrzymania moczu. Ich głównym założeniem jest ocena ciśnienia w cewce i pęcherzu moczowym, a także sprawdzenie siły skurczu mięśni biorących udział w oddawaniu moczu.
Leczenie
Kobietom często proponuje się leczenie zachowawcze, które polega na zmianie stylu życia, przekształceniu diety, rodzaju i ilości przyjmowanych płynów oraz ćwiczeniu mięśni dna miednicy. Leki, które należy stosować mają na celu uspokojenie pęcherza, aby nie reagował on gwałtownym opróżnieniem na każdą porcję moczu, jaka do niego napłynie. Jeśli te metody zawiodą, możliwe jest ostrzyknięcie pęcherza toksyną botulinową.
Leczenie farmakologiczne to kolejna, po ćwiczeniach metoda leczenia nietrzymania moczu. Gdy ćwiczenia mięśni nie przynoszą zadowalających efektów, konieczne jest przyjmowanie leków. W leczeniu stosuje się lekarstwa zmniejszające skurcze pęcherza. Specjalista może zalecić także leki hormonalne, które odbudują błonę śluzową cewki moczowej, czyniąc ją bardziej sprężystą i szczelniejszą.
Kobietom, u których doszło do znacznego nasilenia nietrzymania moczu lekarz proponuje leczenie operacyjne. Jeśli żaden z nieinwazyjnych sposobów nie skutkuje, taka terapia to jedyne, skuteczne rozwiązanie. O wyborze metody decyduje lekarz , który musi wziąć pod uwagę wiek pacjentki, jej ogólny stan zdrowia, styl życia, przebyte operacje brzuszne i wyniki aktualnych badań.
Jeżeli wszelkie metody leczenia wypadną dla nas mało pomyślnie należy udać się do najbliższej apteki i zaopatrzyć się w dostępne dla wszystkich specjalne pieluchomajtki lub cewniki zewnętrzne dla kobiet i mężczyzn.
Problem nietrzymania moczu jest chorobą przewlekła, ale możną ją leczyć na wszelakie sposoby. Wystarczy udać się do specjalisty, który z pewnością odpowiednio nami pokieruje i naprowadzi nasze na dawny tor pozbawiony dyskomfortu.